Vanitas
Vanitas, izleyiciye hayatın geçiciliğini hatırlatmak için çeşitli sembolik nesneler içeren bir natürmort sanat eseridir.
Vanitas – L’EPEE 1839 by Fiona Krüger
Kafatası yaşamın, ölümün ve insan deneyiminin nihai sembolüdür; bu nedenle hem Horoloji hem de Sanat Tarihinde önemli bir rol oynamıştır. Fiona Krüger’in Haute Horlogerie’ye sanatsal yaklaşımı ve L’Epée’nin bilgi birikimi sayesinde Kafatası, 21. Yüzyıl için mekanik bir Vanitas tablosu olarak yeniden yorumlandı.
Teknik Detaylar
Vanitas, burnun ortasına yerleştirilmiş iki el aracılığıyla zamanı gösterir. Bu elle parlatılmış ibreler, sanki saklambaç oynuyormuşçasına kafatasının gözlerini gizleyip açığa çıkararak saatleri ve dakikaları gösteriyor.
Güç rezervi göstergesi: İki sıra dişle çerçevelenen bir gösterge, zaman geçtikçe açılarak kalan enerjinin sezgisel bir görünümünü sağlar. Ağız tamamen açıldığında (birbirinden 18,5 mm uzakta) saat “esniyor” gibi görünür.
Vanitas, aslında bir kol saati ile aynı mekanizmalara sahip, yalnızca daha büyük olan, türünün tek örneği olan lüks bir duvar saatidir: dişli takımı, ana yay varilleri (beş seri halinde), denge çarkı, kaçış çarkı ve çapa. L’Epée’nin regülatörü aynı zamanda genellikle yalnızca kol saatlerinde görülen ve saatin taşınması sırasında hasar görme riskini en aza indiren Incabloc şok koruma sistemine de sahiptir.
Biçim işlevi takip eder, 20. yüzyılda modernist mimari ve endüstriyel tasarımla ilişkilendirilen bir ilkedir. L’Epée 1839 tarafından yeniden yorumlandığında saatin hareketi ve şekli bir oluyor. Hareketin kendisi saatin şeklini tanımlar ve hareket olmadan tasarım anlaşılamaz. Gözler namludur (iki adet), ağız güç rezervidir, filtra ise dişlerin açılmasını sağlayan diferansiyeldir.